Scenariusz: Sergiey Dvortsevoy and Gennady Ostrowski
Reżyseria: Sergiey Dvortsevoy
Operator obrazu: Jolanta Dylewska
Make-up: Tomasz Matraszek
Rosyjski producent: Sergiey Dvortsevoy - KINODVOR
Niemiecki Koproducent: Karl Baumgartner - PALLAS FILM
Polski Koproducent: Anna Wydra - OTTER FILMS
Młoda Kirgizka - Ayka - mieszka i pracuje nielegalnie w Moskwie. Po porodzie odrzuca swojego nowo narodzonego syna i zostawia go szpitalu. Jednak po pewnym czasie powraca do niej matczyna tęsknota, która prowadzi ją do desperackich poszukiwań porzuconego dziecka. Reżyser o filmie pisze: Zaczęło się od suchej statystyki. „W 2010 roku w moskiewskich szpitalach Kirgizki porzuciły 248 noworodków". Co może sprawiać, że Kirgizki dobrowolnie i masowo porzucają swoje dzieci w obcym kraju? Co skłania je do czynu tak nienaturalnego dla kobiety? Uświadomiłem sobie, że muszę zrobić o tym film - film o młodej Kirgizce szukającej dziecka, które porzuciła na oddziale położniczym. Będzie to jednak film o nas wszystkich: o tym co dzieje się kiedy relacje pomiędzy ludźmi i otoczeniem osiągają stan kryzysowy, w którym jednostka zaczyna degenerować moralnie, a życie zmusza ją do przewartościowań i zmian, czasami nawet wbrew woli.
Siergiej Dworcewoj urodził się w Kazachstanie. Na początku 1990 zaczął studiować film w Moskwie pracował wówczas jako inżynier lotnictwa. Jego filmy natychmiast zdobyły międzynarodową sławę, otrzymując nagrody i uznanie na festiwalach na całym świecie, w tym nominacji Bread Day (1998) do prestiżowej nagrody Ivens Joris na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Amsterdamie. W kolejnych latach jgeo praca była prezentowana na Robert Flaherty Film Seminar, wydarzeniu na którym prezentowane są (spójnie z celem Flatherty'ego) obrazy mówiące o sposobie widzenia i przedstawiania kondycji ludzkości/ludzkiej natury.
Dukumenty Dvortsevoya, intymne i eleganckie. Są dedykowane obserwacyjnemu sposobowi przedstawiania obrazu. Obiekty jego zainteresowania - ludzie żyjący podczas i około okresy transformacji rosyjskiej - próbują na indywidualny sposób budować swoją egzystencję (albo po prostu przeżyć). Z żywym zainteresowaniem poezją i tajemnicą codziennego życia, bez narracji i jakicholwiek innych zewnętrznych środków wyrazu (czy jakkolwiek fachowo to określacie) Dvortsevoy wysuwa propozycję : "obserwuj ze mną w ciszu, a wszystko się stanie".